In 1881 werd de spoorlijn van Haarlem naar Zandvoort aangelegd op initiatief van een groep ondernemers. Zij wilden in navolging van de populair geworden zeebaden een mondaine badplaats stichten. De comfortabele ontsluiting per trein verbond Zandvoort met Haarlem en Amsterdam. Ook was sprake van directe treindiensten naar Duitsland en Zwitserland. Zandvoort werd een badplaats met internationaal aanzien; eerst geliefd bij de elite en daarna populair bij het brede publiek.
Het huidige stationsgebouw van Zandvoort aan Zee – destijds Zandvoort Bad geheten – werd op 26 juni 1908 in gebruik genomen. Het verving het station Zandvoort Dorp. Het riante stationsgebouw bevat stijlkenmerken van de Hollandse renaissance en de art nouveau. Het beschikt over een bescheiden decoratieprogramma met het thema ‘visserij en zee’. Het stationsontwerp wordt toegeschreven aan D.A.N. van Margadant die als architect werkzaam was bij de Hollandse IJzeren Spoorwegmaatschappij (HIJSM).
Zeilschepen en zeepaardjes
In de stationshal zijn op de verticale delen van het kapbeschot sjabloonschilderingen aangebracht. Vijf zeilschepen springen direct in het oog. De zeilen zijn afwisselend lichtblauw en oker gekleurd. Het zijn platbodemboten die onderdeel uitmaakten van de vissersvloot van Zandvoort. De zee eronder is sterk geabstraheerd weergegeven met rode, gele, groene en blauwe golvende lijnen. De vormen verraden de tijd waarin de schildering gemaakt is: de late jaren van de art nouveau. Bovenaan iedere sjabloonschildering zijn twee gestileerde zeepaardjes weergegeven. Deze vormen keren terug in de glas-in-loodramen boven de trap die naar de perrons leidt. Wie de schilderingen, het glas-in-lood en de tegeltableaus van dit station ontworpen heeft, is onbekend.
