Twee monumentale wandschilderingen in de hal vormen een eerbetoon aan de uitvinders van de stoomkracht en de trein. Zij zijn het resultaat van een prijsvraag die bij de bouw werd uitgeschreven voor een kunstwerk op de wanden aan de kopse zijden van de hal. De jury bestond uit professor Heinrich Campendonk, architect Schelling en leden van het Haagse Instituut voor Sier- en Nijverheidskunst. Uit vijf inzendingen koos de jury voor het voorstel van kunstenaar Peter Alma. Alma’s inzending overtuigde door de leesbaarheid, de gekozen thematiek – de dynamiek van de spoorwegen – en de bij de moderne architectuur passende kleurstelling.
De historische ontwikkeling van de locomotief
De wandschildering op de oostwand – De historische ontwikkeling van de locomotief - is een ode aan de spoorwegpioniers en de zegeningen van de spoorwegen. Centraal is een wereldbol geschilderd. Een rode lijn geeft de belangrijkste spoorlijnen van het westelijk halfrond weer. Daaronder staan de portretten van de historische spoorwegingenieurs: John Blensinkop, Marc Séguin, Richard Trevithick, Andrew Vivian, James Watt en George Stephenson. Links en rechts van hen schilderde Alma locomotieven en rijtuigen uit diverse landen en tijdperken: van de eerste stoomlocomotieven tot aan de (destijds) moderne locomotieven. Links onderaan staat de Britse locomotief England (die in Amerika werd gebouwd). Daarboven is De Arend geschilderd: de locomotief die in Nederland de eerste treinrit met passagiers maakte. Rechts van Stephenson staat de door hem ontworpen stoomlocomotief The Rocket. Onderaan de schildering zijn andere technische ontwikkelingen uit die periode uitgebeeld op het vlak van verkeer, industrie, weg- en waterbouw en architectuur.
Verleden, heden en toekomst
De twee wandschilderingen van Peter Alma en de twee sculpturen die Theo Van Reijn voor het station maakte verbeelden tezamen het verleden, heden en de toekomst van de spoorwegen. Ze geven blijk van het ideaal van de vooruitgang: een opwekkende boodschap aan het einde van de economische crisis.
Peter Alma
Peter Alma (1886-1969) studeerde aan de Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag en aan de Académie Humbert in Parijs. In Parijs raakte hij bevriend met schilders als Fernand Léger, Henri le Fauconnier en Piet Mondriaan. Alma voelde zich verbonden met de arbeidersbeweging. In zijn werk koos hij vaak voor maatschappelijke thema’s, zoals boeren, revolutie, arbeiders en stakers. Hij streefde naar toegankelijke kunst die voor iedereen te begrijpen was. Als toegewijd socialist en als lid van de Socialistische Kunstenaars Kring (SKK) wilde hij met zijn kunst en bijdrage leveren aan de klassenstrijd.
Alma woonde een jaar in Moskou en Charkov. Na terugkeer in Nederland paste hij de eenvoudige grafische uitgangspunten van de Isotypes toe in zijn wandschilderkunst. Alma schreef zelf dat zijn wandschilderkunst “tot het publiek moest spreken, zij moest het verheffen en verrijken”. In 1960 ontving hij de Käthe Kollwitz-plaquette van de Akademie der Künste in Berlijn (DDR). In 1966, bij zijn tachtigste verjaardag, kreeg hij de Albert Schweitzerprijs en de zilveren erepenning van de stad Amsterdam. De wandschilderingen in station Amsterdam Amstel behoren tot zijn belangrijkste bewaard gebleven werken in de openbare ruimte. Verder maakte hij prenten, tekeningen en schilderijen.
