In opdracht van de directie van de Nederlandse Spoorwegen maakte Theo van Reijn in 1939 twee beeldhouwwerken voor station Amsterdam Amstel. Buiten aan de oostgevel hangt het bronzen reliëf Toekomst der spoorwegen. Een halfnaakte vrouwenfiguur draagt een lendendoek. Over haar schouders hangt een mantel die wappert in de wind. Het beeld is de personificatie van ‘snelheid’. In haar rechterhand houdt ze het gevleugeld wiel vast. Haar hoofd is gewend naar dit symbool van de spoorwegen. Met haar andere hand wijst ze vooruit. Onder haar is een stad en een trein, erboven een rijzende zon. Met haar heldhaftige en daadkrachtige pose straalt de vrouw het geloof in de betekenis van de spoorwegen uit en vormt daarmee de tegenhanger van de dame in overpeinzing, onderwerp van het beeld Terugblik in de stationshal.
De twee sculpturen van Theo van Reijn en de monumentale wandschilderingen die Peter Alma voor het station maakte verbeelden tezamen het verleden, heden en de toekomst van de spoorwegen. Ze geven blijk van het ideaal van de vooruitgang: een opwekkende boodschap aan het einde van de economische crisis.
Theo van Reijn (1884-1954) studeerde aan de Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Hij won de Prix de Rome en vervolgde zijn studie in Rome. Van Reijn maakte beeldhouwwerk, monumenten en kunstnijverheid. Hij kreeg vooral bekendheid zijn de gebeeldhouwde portretten van Dirck Volkertsz. Coornhert, Maria Montessori en Jac. P Thijsse. In het Mauritshuis staat een beeld van Abraham Bredius. Van Reijn maakte gevelornamenten voor diverse Amsterdamse schoolgebouwen en beelden voor de Haagpoortbrug in Breda. In Zaandam en Haarlem-Noord staan twee verzetsmonumenten van zijn hand.
