Het stationsplein van Nijmegen wordt aan de zuidkant omlijst met een lange gevelgalerij bestaande uit bogen en gepaarde zuilen. De gevel bevat een serie ruitvormige medaillons: geglazuurde keramische tegels met vijf verschillende voorstellingen. De voorstellingen worden een aantal malen over de hele lengte van de galerij herhaald. Iedere voorstelling is in reliëf aangebracht op een blauwe achtergrond. Het gaat achtereenvolgens om een eekhoorn, een watervogel, een Icarus, een vogel en een vis.
Architect Sybold van Ravesteyn nam de medaillons op in zijn stationsontwerp als een verwijzing naar de Italiaanse architectuur. Ze doen denken aan de beroemde medaillons van het Ospedale degli Innocenti in Florence. Ook deze medaillons bevatten geglazuurde voorstellingen op een blauwe achtergrond. Zelfs de plaats tussen de bogen van deze galerij is vergelijkbaar. De maker van de medaillons is onbekend. Mogelijk zijn ze van Jo Uiterwaal, met wie Van Ravesteyn veelvuldig samenwerkte.
Door een Amerikaans bombardement op 22 februari 1944 raakte het station van Nijmegen zwaar beschadigd. Van Ravesteyn renoveerde en vernieuwde het gebouw. Op 1 juni 1954 werd het resultaat officieel heropend. Van Ravesteyn ontwierp aan de stadszijde twee voorpleinen: een voor busverkeer en een voor het overige verkeer. Op het scharnierpunt plaatste hij een klokkentoren, geïnspireerd op een Venetiaanse campanile. De gevel waarop de medaillons een plek kregen, onttrekt het achterliggende spoorwegemplacement aan het oog.
