In 1976 werden de eerste huizen opgeleverd in Almere. Elf jaar later werd station Almere Centrum geopend. Peter Kilsdonk ontwierp in de jaren ’80 verschillende stations voor NS in een herkenbare hightech architectuurstijl, waaronder de twee andere stations in Almere en de stations van Lelystad, Zaandam en Oss.
De kap en de luifel van Almere Centrum zijn opgebouwd uit het Mero-systeem: een constructie van stalen buizen en bollen die het dak draagt en de gevel vormt. In de tijd van de bouw van het station (1987) was Mero een geliefd en eigentijds constructiemateriaal. De onderdelen van het gebouw en hun functie zijn duidelijk herkenbaar gemaakt met een eigen kleur. De constructie is signaalrood geschilderd, de buizen voor afvoer van hemelwater zijn blauw, de leidingen wit, de speakers en lampen groen en de liggers voor de informatieborden zwart.
In de hal staat een bronzen zuil van Peer Veneman. De zuil is vier meter hoog en bevindt zich in de vrij donkere, lage stationshal die betegeld is met sobere vierkante witte tegels. Het werk vormt in alles een contrast met de architectuur. Zo bevat de zuil fantasierijke details met non-figuratieve ornamenten die in bas-reliëf zijn aangebracht. In vorm en materiaal doet de zuil denken aan beroemde klassieke en middeleeuwse zuilen, zoals de zuil van Trajanus (110 na Chr.) of de bronzen Christuszuil van Bernward in de dom van Hildesheim (1020), die beide zijn voorzien van een historisch beeldverhaal. De zuil van Veneman bevat evenwel geen figuratieve voorstellingen, maar grillige abstracte vormen zonder patroon of regelmaat. Rond de zuil lopend ontdekt de beschouwer steeds weer nieuwe vormen.
Het kunstwerk werd gemaakt in opdracht van NS, als onderdeel van de stationsbouw.
Peer Veneman
Peer Veneman (1952) volgde zijn opleiding aan de Academie voor Kunst en Vormgeving St. Joost in Breda. Zijn werk is in bezit van verschillende musea waaronder het Stedelijk Museum in Amsterdam, Het Groninger Museum en Het Noord Brabantsmuseum. Veneman is bekend vanwege zijn onconventionele gebruik van materialen en zijn onbevangen omgang met de kunstgeschiedenis. Hij maakt geen keuze tussen figuratie en abstractie, evenmin tussen geometrische en organische vormen. Voor zijn sculpturen gebruikt hij verschillende technieken. Verschillende kunstwerken van Veneman staan in de openbare ruimte, waaronder in het Amsterdamse Westerpark.
