In 1881 werd de spoorlijn van Haarlem naar Zandvoort aangelegd op initiatief van een groep ondernemers. In navolging van het populair geworden zeebaden wilden zij een mondaine badplaats stichten. De comfortabele ontsluiting per trein verbond Zandvoort met Haarlem en Amsterdam. Ook was sprake van directe treindiensten naar Duitsland en Zwitserland. Zandvoort werd een badplaats met internationaal aanzien; eerst geliefd bij de elite en daarna populair bij het brede publiek.
Het huidige stationsgebouw van Zandvoort aan Zee – destijds Zandvoort Bad geheten – werd in gebruik genomen op 26 juni 1908. Het verving het station Zandvoort Dorp. Het riante stationsgebouw bevat stijlkenmerken van de Hollandse renaissance en de art nouveau. Het beschikt over een bescheiden decoratieprogramma met het thema ‘visserij en zee’. Het stationsontwerp wordt toegeschreven aan D.A.N. van Margadant die als architect werkzaam was bij de Hollandse IJzeren Spoorwegmaatschappij (HIJSM).
Zeepaardjes en zeilschepen
Boven de trap die naar de perrons leidt, bevinden zich vijf glas-in-loodramen. Het middelste bevat een gestileerde versie van het wapen van Amsterdam: de drie Sint Andreaskruisen onder de Rooms-Duitse keizerskroon.
Op elk van de vier buitenste ramen is een gestileerd zeepaardje afgebeeld. De afbeeldingen zijn opgebouwd uit een reeks gele geometrische vlakjes. Het glas is fel en helder gekleurd. Er is geen grisaille op aangebracht. De gestileerde diermotieven en de grafische stijl verraadt dat de ramen zijn vervaardigd in de periode waarin de art nouveau populair was.
In dezelfde stijl zijn op de verticale delen van het kapbeschot sjabloonschilderingen aangebracht: Vijf zeilschepen en bovenaan iedere sjabloonschildering twee gestileerde zeepaardjes. Wie de schilderingen, het glas-in-lood en de tegeltableaus ontworpen heeft, is onbekend.
Ook in de voorgevel van het station zijn glas-in-loodramen aangebracht. Ze tonen tien provinciewapens en het gemeentewapen van Zandvoort.
