Voor de stationshal van Oss, een ontwerp van architect Peter Kilsdonk, maakte kunstenaar Jacques Slegers een mozaïek. Het werk maakt deel uit van de (sobere) inrichting van de centrale hal. Veel elementen in het interieur zijn wit: de vloertegels, de gietijzeren lantaarnpaal, de sponningen en de wanden van de commerciële ruimte.
Op de vloer bracht Slegers een kleurrijk tegelmozaïek aan. Het bestaat uit een doorlopende lijn in de kleuren rood, blauw, geel en wit. De onregelmatig gebakken tegeltjes van verschillend formaat, doorbreken het omringende standaard tegelpatroon. De tegeltjes vormen samen een strook met hoeken en krommingen die de contouren van het interieur volgt en de ene toegangsdeur met de andere verbindt.
Het mozaïek keert ook terug in de beteugeling van een rond zitelement: een massief gemetselde verhoging waarop stoelkuipjes zijn gemonteerd. Het verticale deel van de verhoging is betegeld met vierkante en rechthoekige tegels in dezelfde kleuren als het vloermozaïek. Deze tegels hebben een matglanzend oppervlak.
In de loop der jaren zijn de vloertegels beschadigd geraakt.
Het werk van Slegers is nauw verbonden met de architectuur van het stationsgebouw dat in 1982 door NS werd opgeleverd. Architect Peter van Kilsdonk integreerde ook in andere stationsontwerpen kunst, zoals in de stations Almere, Zaandam en Lelystad.
Jacques Slegers
Jacobus Franciscus Wilhelmus (Jacques) Slegers (1936-2000) studeerde aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Tilburg, het Nationaal Hoger Instituut voor Schone Kunsten van Antwerpen en aan de Kokoschka Schule in Salzburg. Ook studeerde hij met een beurs van de Franse overheid in Parijs. Slegers won met zijn werk in 1958 de Kokoschkaprijs. Naar aanleiding van die prijs, hing zijn werk dat jaar nog in het Van Abbemuseum. Na zijn afstuderen, won hij in 1961 en 1964 de Koninklijke Prijs voor Vrije Schilderkunst. Na 1975 legde hij zich toe op verschillende kunsttechnieken: wandschilderingen, glaskunst, wandtapijten, beeldhouwkunst en mozaïekkunst. Hij was sociaal bewogen en organiseerde meer dan zestig kunstveilingen waarvan de opbrengst naar ontwikkelingslanden ging. Opvallend is het verschil in beeldtaal tussen zijn autonome werk en het werk in opdracht. Met name de werken in de openbare ruimte zijn meer in de abstract geometrische ‘taal’ van de omgevingskunst, hoewel hij abstracte patronen ook met organische elementen combineerde. Slegers ontwierp ook de tegelvloer van de stationshal, het en de reizigerspassages van Amsterdam Centraal. Ook het tesseraemozaïek in de hal van Amsterdam Centraal is van zijn hand. Het werk is bij een verbouwing verwijderd en ligt nu in opslag. Veel van Slegers’ kunst in de openbare ruimte is of wordt verwijderd.
