In 1984 maakte Jacques Slegers het ontwerp voor de mozaïekvloeren in de hal, de zijvleugels en de reizigerstunnels van Amsterdam Centraal. De basisvorm oogt als een Romeinse I met schreven. Deze is steeds samengesteld uit vierkante tegels in de kleuren antraciet, blauw, wit en aubergine. De vloeren werden aangebracht als onderdeel van een verbouwing van het station die werd uitgevoerd onder leiding van architect M.W. Markenhof. Alleen de vloeren in de zijvleugels en de Oosttunnel zijn nog aanwezig.
Voor de centrale hal van Amsterdam Centraal maakte Slegers ook een figuratief schervenmozaïek, opgebouwd uit tegelscheven die in kleur afweken van het kleurgamma van de mozaïekvloer. Het schervenmozaïek stelt een windroos voor met twee grote oranje duiven die een tak dragen. Het werk is bij een verbouwing verwijderd en ligt nu in opslag in afwachting op herbestemming.
Jacques Slegers
Jacobus Franciscus Wilhelmus (Jacques) Slegers (1936-2000) studeerde aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Tilburg, het Nationaal Hoger Instituut voor Schone Kunsten van Antwerpen en aan de Kokoschka Schule in Salzburg. Ook studeerde hij met een beurs van de Franse overheid in Parijs. Slegers won met zijn werk in 1958 de Kokoschkaprijs. Naar aanleiding van die prijs, hing zijn werk dat jaar nog in het Van Abbemuseum. Na zijn afstuderen won hij in 1961 en 1964 de Koninklijke Prijs voor Vrije Schilderkunst. Na 1975 legde hij zich toe op diverse verschillende kunsttechnieken: wandschilderingen, glaskunst, wandtapijten, beeldhouwkunst en mozaïekkunst. Hij was sociaal bewogen en organiseerde meer dan zestig kunstveilingen waarvan de opbrengst naar ontwikkelingslanden ging. Opvallend is het verschil in beeldtaal tussen zijn autonome werk en het werk in opdracht. Met name de werken in de openbare ruimte zijn meer in de abstract geometrische ‘taal’ van de omgevingskunst, hoewel hij abstracte patronen ook met organische elementen combineerde. Slegers ontwierp ook de tegelvloer en het zitelement in de stationshal van Oss.
