Vier gebeeldhouwde reliëfs in de westelijke vleugel verbeelden samen ‘de vier delen van een etmaal’. Gezien vanaf het stadscentrum zien we van rechts naar links ochtend, middag, avond en nacht. Ze worden verbeeld door vier liggende figuren. Het gebeeldhouwde hardsteen bevindt zich voor een vergulde achtergrond. Victor De Stuers zou geadviseerd hebben om voor dit reliëf inspiratie te zoeken in het oeuvre van Michelangelo. Dit verklaart mogelijk waarom de liggende figuren overeenkomen met die op de graftombes in de kapel van de Medici in Florence. Ook deze figuren verbeelden de vier delen van een etmaal.
Nacht wordt uitgebeeld door een slapende vrouw. Boven haar vliegt een uil. Aan de hemel prijken sterren en een maansikkel.
Avond presenteert zich als een vrouw die speelt op een citer. Boven haar vliegt een vleermuis.
Middag is verbeeld door een vrouw die met een hand boven haar ogen het zonlicht weert. Op de achtergrond staan vogels, bloemen en een bijenkorf afgebeeld.
Ochtend is een liggende figuur die zich uitrekt. Op de achtergrond is een kraaiende haan en een rijzende zon te zien.
Cuypers paste het vierluik meermalen toe op de geveldecoratie en in het interieur van Amsterdam Centraal.
Architect Pierre Cuypers zorgde ervoor dat het gebouw rijk gedecoreerd werd met beeldhouwwerk en wandschilderingen. Hij bepaalde welke schilderingen en decoraties waar moesten komen en maakte soms schetsen voor de decoraties die door andere kunstenaars uitgewerkt werden. Ambachtslieden brachten ze aan op de gevels. Voor het ontwerp en de uitvoering van het beeldhouwwerk op de voorgevel werden verschillende beeldhouwers aangesteld. Bij de ene voorstelling werd de beeldhouwer nogal vrijgelaten, bij de andere was de bemoeienis van Cuypers en zijn adviseurs Joseph Alberdingk Thijm en door Victor De Stuers intensief. Het is onbekend wie dit vierluik heeft ontworpen.
