In de entreehal van de metro bij station Amsterdam Centraal hangt een tweeluik van Jennifer Tee met de titel Tulpen palepai. Het is gemaakt in opdracht van de gemeente Amsterdam en de Noord/Zuidlijn. Bij de aanleg van deze lijn werd voor iedere halte een kunstopdracht uitgeschreven. De opdracht voor de metrohalte Amsterdam Centraal kreeg het thema ‘het station als poort voor de wereld’ mee.
Jennifer Tee maakte een mozaïek van 100.000 gedroogde tulpenbloembladeren in verschillende kleuren. Omdat de blaadjes kwetsbaar zijn en de kleuren na verloop van tijd vervagen, zijn voor de metrohal reproducties gemaakt. De foto’s van het originele mozaïek zijn geprint op folie. Deze is aangebracht tussen twee glasplaten. Het originele tweeluik – met de echte bloemblaadjes – werd in 2017 enige tijd in het Rijksmuseum tentoongesteld.
Een palepai, of scheepjesdoek, is een ceremoniële Sumatraanse doek. In het textiel zijn symmetrische, geometrische vormen geweven. Ze stellen de levensreis voor: de transitie van de ene levensfase naar de volgende, of van het hier naar het hiernamaals. De doeken zijn in de koloniale tijd veelvuldig opgekocht door Nederlanders. In Sumatra zijn ze bijna niet meer te vinden. Vaste motieven zijn een boot met mens- en dierfiguren op een rivier. De doeken spelen een rol bij overgangsrituelen als bruiloften en begrafenissen.
Het mozaïek van Jennifer Tee is een moderne interpretatie van de palepai. Ze verwerkte in haar mozaïek details uit het straatbeeld rondom station Amsterdam Centraal. De tulpen die ze voor het mozaïek gebruikte, koos ze met zorg. Zo gebruikte ze onder andere de gevlamde blaadjes van de Rembrandttulp: de tulpensoort die in de 17e eeuw tot de tulpenmanie leidde. Jennifer Tee (en haar team) schikten de bloembladeren tot motieven in de traditie van de palepai. Tee heeft zowel met palepais als tulpen een persoonlijke band. Haar vader is geboren in Indonesië en kwam in de jaren ’50 van de vorige eeuw per schip met zijn gezin naar Nederland. Haar groot- en overgrootvader aan moederskant waren tulpenkwekers.
Jennifer Tee
Jennifer Tee (1973) studeerde aan de Academie voor Kunst en Vormgeving St. Joost in Breda en vervolgde haar opleiding aan de Gerrit Rietveld Academie, het Sandberg Instituut en de Rijksakademie van beeldende kunsten in Amsterdam. Ze maakt gebruik van diverse kunstvormen, variërend van performances, keramiek en tegelkunst tot textielkunst en tekeningen. Ook combineert ze performances met haar materiële werk. Een rode draad in Tee’s werk is het onzekere en de tussenstaat: the soul in Limbo, ofwel de ziel in het voorgeborchte. In 2015 ontving ze de Cobra Kunstprijs.
