In de jaren ’60 en ’70 van de vorige eeuw zag een nieuwe generatie standaardstations het licht: sober en degelijk van aard. Ze kwamen voort uit aanpassingen in de bedrijfsvoering en beperkte financiële middelen van NS in deze periode. Het ontwerp was van de hand van architect Cees Douma. Douma’s standaardstations, waarvoor hij verschillende typen ontwikkelde, kenmerken zich door een eenvoudige en functionele opzet. Schagen is een zogenaamd plintstation. Basis vormt een stalen frame, grotendeels opgevuld met glas. Het staat op een betonnen vloerplaat die lijkt te zweven boven de grond. Op een rechthoekige plattegrond zijn de benodigde ruimtes efficiënt gecombineerd, alles onder een plat dak. Logistieke ruimtes en toiletten bevinden zich achter muren. Soms gaat het om een blokvormige uitbouw, in andere gevallen om een bakstenen gevel.
Douma wilde graag lokale kunstenaars opdracht geven om de gemetselde gevels te voorzien van nagelvaste wandkunst. Dat lukte niet overal, zo ook in Schagen. In plaats van een kunsttoepassing werd hier de muur opgemetseld met geglazuurde handgevormde bakstenen. Het resultaat is een geometrisch sierverband. Ook werd op dit geveldeel de stationsklok aangebracht. Wie deze gevel ontworpen heeft, is onbekend. Mogelijk gaf de architect Douma een vakman hiertoe opdracht.
