Wederopbouw
Tijdens de Tweede Wereldoorlog raakte het oude station van Eindhoven beschadigd. Het werd het in 1956 vervangen door een nieuw station. De bouw was onderdeel van een grootschalige aanpak van het stadscentrum dat zwaar getroffen was door bombardementen. De herinrichting was aanleiding om het station te moderniseren en ruimte te bieden aan verdere verstedelijking van Eindhoven.
Tijdens de wederopbouwperiode werkten kunstenaars en architecten veelvuldig samen. Kunst in de openbare ruimte moest bijdragen aan een betere naoorlogse maatschappij. De kunstenaars hanteerden diverse technieken voor hun zogenoemde monumentale kunst: sgraffiti, wandschilderingen, mozaïeken, glaskunst en reliëfs. Het resulteerde in kunst die veelal nagelvast verbonden was aan het gebouw. Ook architect Koen van der Gaast zocht veelvuldig de samenwerking op met kunstenaars. Zijn voorkeur ging uit naar expressieve kunst. Goed voorbeelden zijn de stations van Venlo (1958), Almelo (1962) en Tilburg (1965). In Eindhoven werkte hij nauw samen met Lex Horn (vlakglaskunst), Jan Boon (vloermozaïek) en Willy Mignot (beeldhouwkunst).
In het ontwerp voor station Eindhoven verbijzonderde Van der Gaast de hoek tussen de entrees aan de zuid- en westzijde met een in Franse kalksteen uitgevoerd bouwdeel, waarin het wisselkantoor werd ondergebracht. Hiervoor beeldhouwde Willy Mignot een fries in dezelfde steensoort, dat rondom in de drie gesloten buitengevels werd geïntegreerd. Op het reliëf beeldde Mignot een reeks mensfiguren uit die van links naar rechts steeds ouder zijn. Het fries wordt afgesloten met een versregel van Adriaan Roland Holst, dat het reizen naar een hoger plan trekt: het leven als reis. De titel van het werk is uitgehakt in het fries: “IK KOM, IK GA”.
De figuren zijn sterk gestileerd en hebben hoekige vormen. Op het eerste deel van het fries is de jeugd verbeeld: kinderen spelen onder een stralende zon, een kind blaast op een trompet en twee dansen met elkaar. Meer naar rechts spelen twee kinderen haasje over en een ander zit op een schommel.
Op de eerste hoek staat te midden van bomen, de tekst: “IK KOM”. Op het tweede deel is de adolescentie uitgebeeld: een rennend kind, een tekenleraar met twee leerlingen, voetballers, dansende figuren en drie soldaten waarvan een te paard. Verder naar rechts is een zaaier te zien, een figuur die in de aarde spit en tot slot een vrouw met een hark.
Op de tweede hoek staat te midden van korenaren de tekst: “IK GA”. Op het derde deel van het fries is ouderdom afgebeeld. Een man met een koffer die zijn hoed afneemt ter groet, een schoolklas, twee juristen in toga, een harpspeelster en een tekenaar. Het werk is gesigneerd met de letters “MIGNOT”. Een beeldhouwer eronder hakt met hamer en beitel de vorm van de letters uit.
Het fries wordt afgesloten met de dichtregels:
‘WIE ZICH ZIJN EIGEN WEG BAANT/DOOR DE WERELD/HOORT IN HET LEVEN/EENS ZIJN EIGEN LIED. a. roland holst/aangeboden door de /eindhovensche fabrikantenkring’.
De thematiek van het reizen is een belangrijk thema binnen de kunstcollectie op stations. Ook in de stationshal van Eindhoven is het terug te vinden in de ronde ramen met trekvogels die Lex Horn maakte. Op station Almelo maakte Heesen in 1962 het raam waarin reizende figuren afscheid nemen en elkaar ontmoeten. Ook het glasmozaïek van Piet Buys uit 1965 op station Tilburg heeft deze thematiek.
Willy Mignot
Willy Mignot (1915-1972) werd geboren in een welgestelde fabrikantenfamilie in Eindhoven. Willy was voorbestemd voor een carrière in de sigaren- en sigarettenfabriek van zijn ouders, toch koos hij voor de kunst. Hij nam twee jaar tekenles bij Gé Röling. Daarna schreef hij zich in als leerling aan de Rijksacademie te Amsterdam. Daar kreeg hij les in beeldhouwen van Jan Bronner. Mignot heeft na zijn afstuderen veel werk gemaakt in Eindhoven. Hij maakte er in 1956 het monument voor de vrouw en in 1961 de reliëfs op de fontein op het Floraplein. In Laren staat een beeld Schaapherder dat Mignot omstreeks 1965 maakte.
