In 1958 maakte Peter Alma een wandmozaïek voor het zwembad aan de Marnixstraat in Amsterdam. Het kreeg de titel Compositie. In 2003 werd het zwembad gesloopt en verhuisde het mozaïek naar een nieuwe plek in station Amsterdam Amstel. Daar is het aangebracht in de dwarshal op de overgang van de reizigerstunnel naar de stationshal. In het mozaïek zijn afbeeldingen verwerkt van vogels, vissen, bloemen, de zon en water.
Peter Alma
Peter Alma (1886-1969) studeerde aan de Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag en aan de Académie Humbert in Parijs. In Parijs raakte hij bevriend met schilders als Fernand Léger, Henri le Fauconnier en Piet Mondriaan. Alma voelde zich verbonden met de arbeidersbeweging. In zijn werk koos hij vaak voor maatschappelijke thema’s, zoals boeren, revolutie, arbeiders en stakers. Hij streefde naar toegankelijke kunst die voor iedereen te begrijpen was. Als toegewijd socialist en als lid van de Socialistische Kunstenaars Kring (SKK) wilde hij met zijn kunst een bijdrage leveren aan de klassenstrijd.
Alma woonde een jaar in Moskou en Charkov. Na terugkeer in Nederland paste hij de eenvoudige grafische uitgangspunten van de Isotypes toe in zijn wandschilderkunst. Alma schreef zelf dat zijn wandschilderkunst “tot het publiek moest spreken, zij moest het verheffen en verrijken”. In 1960 ontving hij de Käthe Kollwitz-plaquette van de Akademie der Künste in Berlijn (DDR). In 1966, bij zijn tachtigste verjaardag, kreeg hij de Albert Schweitzerprijs en de zilveren erepenning van de stad Amsterdam. De wandschilderingen in station Amsterdam Amstel behoren tot zijn belangrijkste bewaard gebleven werken in de openbare ruimte. Verder maakte hij prenten, tekeningen en schilderijen.
